17. Cóż...

Niemal wbiegłam do szkoły. Miałam jeszcze kilka minut, więc poszłam do stołówki. 

Jonathan już tam był, był i świetnie się bawił. Rozmawiał, śmiał się, żył pełnią życia- pełnią taką jaka może być w szkole. Seth mnie zauważył i pomachał energicznie. Odmachałam mu lekko. John odwrócił się i się do mnie uśmiechnął. Pomachał ręką, abym do niego podeszła. Niepewnie ruszyłam przed siebie.  Bez słowa usiadłam na moim miejscu.

- Hej.- Jonathan pocałował mnie w policzek.

- Cześć.- Szepnęłam.

Przybliżył swoją twarz do mojej i mocno wciągnął powietrze.

- Paliłaś.- To nie było pytanie.

Cholera. Zapomniałam się popsikać perfumami i wciąć gumę, albo chociaż miętówkę. 

- Musiałam. Kiepski dzień...- Skłamałam. Chociaż... W sumie to prawda.

- Wiesz, że nie lubię, kiedy palisz- Przypomniał mi.

- Wiem.- Powiedziałam lekko zirytowana. 

- To czemu to robisz?

- Bo muszę. - To chyba oczywiste

- Niczego nie musisz.- Zauważył.

- Muszę. Jestem uzależniona od fajek. Przykro mi.

- O co chodzi?

W tym momencie na stołówkę wpadł wkurzony James. Nie. Wkurzony to za mało. Kipiał złością.

- A tego co znowu ugryzło?- Zdziwił się Daniel.

Odwróciłam szybko wzrok i spięłam wszystkie mięśnie. Nie uszło to uwadze Johna

- Elee? Co mu zrobiłaś?- Zapytał z powagą Jonathan.

- Skąd wiesz, że ja mu coś zrobiłam?- Spojrzał na mnie jakbym zapytała, czy seks prowadzi do ciąży.

- Yyy... Możliwe, że... Że dowiedział się czegoś, co... Co mu się nie do końca... Spodobało.

- A dokładnie?

Wzięłam go za rękę i wyprowadziłam ze stołówki. Wyszliśmy za dwór.

- A dokładnie?- Powtórzył pytanie.

- Całkiem prawdopodobne, że dowiedział się o dość... prywatnej wiadomości.

Jonathan patrzał na mnie jak głupi. Nie rozumiał aluzji. Świetnie, mam przerąbane.

Wzięłam głęboki wdech.

- Powiedziałam mu, że uprawialiśmy seks.- Wypaliłam.

Spojrzał na mnie zszokowany.

- Powiedziałaś swojemu byłemu, który nas prześladuje, że odbyliśmy stosunek?- Każde słowo wypowiedział bardzo wolno i wyraźnie.

- Tak.- To była najbardziej upokarzająca odpowiedź jaką kiedykolwiek udzieliłam.

Jonathan stanął bokiem do mnie i schował twarz w dłoniach.

- Nie, nie, nie... To sen, kiepski i głupi sen. Zaraz się obudzę. Zaraz...

- Przepraszam, nie myślałam. Poniosłam się emocjom.- Złapałam jego dłoń. Wyplątał się z mojego uścisku.

- No właśnie, Elee. Nie myślałaś. Nigdy nie myślisz. Zawsze dajesz się ponieść emocjom. A później ktoś musi po tobie sprzątać.

Prawda boli...

- Przepraszam...- Powtórzyłam żałośnie.

- Przepraszać, to ty sobie możesz...- Odgarnął sobie włosy z czoła. - Muszę pobyć sam.

Zszedł po schodach. Poszłam za nim.

- Jonathan, proszę...

- Nie.- Powiedział stanowczo i podszedł do swojego samochodu.

Nie patrząc na mnie odjechał.

Stałam przed szkołą tak długo dopóki nie zadzwonił dzwonek. Zrezygnowana poszłam w kierunku klasy od historii. Nie chciałam sobie narobić zbyt wiele nieobecności. Chciałam zdać.
Jednak już wiedziałam, co zrobię po szkole. Kierunek? Pierwszy lepszy monopolowy.